η αγάπη θα σε βρει όπου κ να' σαι!: Μαΐου 2014

_Όλοι είμαστε χαμένοι...
σ' ένα κόσμο ασυνάρτητης βουής________

Είναι θάλασσες τα χρόνια και βαθύς ωκεανός
ταξιδεύεις και πηγαίνεις μοναχός
και ακούς μέσα στην νύχτα τις φωνές
όσων πνίγηκαν και χάθηκαν στο χθες,

Είναι πλοία οι αγάπες που σφυρίζουν και περνούν
και ανάβουνε φωτιές για να μας δουν
ποιος μας έριξε στην ξέρα ναυαγούς
να σαπίζουμε με όλους τους καιρούς.

Κάποιες πόλεις λες πως έχουνε φωνή και σου μιλούν
σου μιλούν τραυματισμένες και πονούν,
όλοι είμαστε χαμένοι εκδρομείς
σ' ένα κόσμο ασυνάρτητης βουής.

Απ' τη ζωή μου δε θα βγεις ποτέ,
ζωή δική μου και ζωή μου δυο φορές,
χαρά στη λύπη μου και λύπη στις χαρές,
πώς να ξεχάσω, πώς να ξεχάσω...

Τα μεγάλα μάτια που με χάιδεψαν,
τα ζεστά σου χέρια που με άγγιξαν
και τα τόσα λόγια που δεν πρόλαβα,
σε βαθύ πηγάδι θα το πω, πόσο σ' αγαπώ.

Απ' το κορμί μου δε θα βγεις ποτέ,
δικό μου σώμα και κορμί μου δυο φορές,
χαρά στον πόνο μου και τραύμα στις χαρές,
πώς να ξεχάσω, πώς να ξεχάσω...