η αγάπη θα σε βρει όπου κ να' σαι!: Αυγούστου 2014

Η αγάπη, επιλεγμένα αποσπάσματα, Λέο Μπουσκάλια

Επιλεγμένα αποσπάματα ουσίας, από το ομότιτλο βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια.

-Γιατί αν δεν περιμένεις τίποτα και δε ζητάς τίποτα, δεν θα σ΄εξαπατήσουν, κι ούτε θ΄απογοητευτείς ποτέ. Μόνον όταν η αγάπη είναι απαιτητική φέρνει μαζί της πόνο.

-Είναι αστείο, αλλά κανένας δε διστάζει ν΄αγγίξει ένα μωρό, ή να χαϊδέψει και ν΄αγκαλιάσει ένα ξένο σκυλί. κι όμως εγώ κάθομαι εδώ πέρα καμιά φορά και πεθαίνω θέλοντας κάποιος να μ΄αγγίξει, και κανένας δεν το κάνει.

- Είναι δυνατό για μένα – και όχι παράλογο- ν΄αγαπώ τον καθένα με την ίδια ένταση και πάλι να έχω όλη την ενέργεια της αγάπης μέσα μου, όπως την είχα πριν.

-Μόρφωση θα ΄πρεπε να είναι η διαδικασία του να βοηθάμε τον καθένα ν΄ανακαλύψει τη μοναδικότητά του, να του διδάξουμε πώς ν’ αναπτύσσει αυτή τη μοναδικότητα, κι ύστερα να του δείξουμε πώς να τη μοιραζόμαστε, επειδή αυτός είναι ο μόνος λόγος για να έχουμε κάτι.

-…προσωπικότητα είναι το άθροισμα όλων των εμπειριών που έχουμε γνωρίσει από τη στιγμή της σύλληψής μας ως αυτό το σημείο της ζωής μας, παράλληλα με την κληρονομικότητα.

-Εξακολουθεί να έχει τον εαυτό της ! Αυτό είναι όλο κι όλο που μετρά.

-Οι ετικέτες είναι φαινόμενα αποστασιοποιητικά. Μας σπρώχνουν μακριά τον ένα από τον άλλο.

-Πρέπει να πούμε, “Ποιο είναι αυτό το καινούργιο παιδί που εκπαιδεύουμε και ποιες είναι οι ανάγκες του; ” Γιατί πώς αλλιώς θα μπορέσει να επιβιώσει αύριο;

-Μετά νομίζω ότι ένα αξιαγάπητο άτομο είναι κάποιο πολύ αυθόρμητο άτομο.

-Σταθερά απομακρυνόμαστε από τους εαυτούς μας και από τους άλλους.

-Δεν πρέπει να φοβόμαστε ν΄αγγίξουμε τον άλλο , να δείχνουμε τη συγκίνησή μας.

-Οι υπαρξιστές λένε ότι όλοι νομίζουμε πως είμαστε αόρατοι κι ότι καμιά φορά πρέπει ν΄αυτοκτονούμε για να επικυρώνουμε το γεγονός ότι κάποτε ζήσαμε.

-Και το παρελθόν δεν είναι πια αληθινό, πραγματικό. Έχει μια αξία επειδή σας έφτιαξε αυτό που είσαστε τώρα, αλλ΄αυτή είναι όλη κι όλη η αξία που έχει.

-…οι καθηγητές πάντα αντάμειβαν την τελειότητα.

-“Ξέρετε, ίσως αυτή να είναι όλη η διαδικασία του γίγνεσθαι, ίσως φτάνουμε στο σημείο , πότε πότε ν΄αποξεραινόμαστε, και το μόνο που χρειαζόμαστε είναι λίγη υγρασία για να ξαναρχίσουμε.”

-…το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος,- είναι η απάθεια.

-Ο Χέρμπερτ Όττο λέει,”Αλλαγή κι ωρίμανση πραγματοποιούνται όταν κάποιος διακινδυνεύει και τολμά ν΄αναμιχθεί και να παρακολουθήσει τον τρόπο που βιώνει την ίδια τη ζωή του.”

-Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να νιώσει ότι κάτι πετυχαίνει.

-Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας, και πάντα να κάνεις το δικό σου. Φτάνει να ξέρεις το πού το πότε και το πώς.

-Το αν αυτός ο δρόμος έχει καρδιά, είναι το μοναδικό ερώτημα. Αν έχει, τότε ο δρόμος είναι καλός. Αν δεν έχει, είναι άχρηστος.

-Το σχολείο δεν έχει κάγκελα φυλακής, ή κλειδωμένες πόρτες, σαν άσυλο φρενοβλαβών, αλλά ο μαθητής δεν είναι περισσότερο ελεύθερος να το εγκαταλείψει, απ΄όσο ένας κρατούμενος τη φυλακή του.

- Θα ήθελα η κοπέλα μου να μ΄αγαπούσε περισσότερο και να με χρειαζόταν λιγότερο.

-Στο βιβλίο του Άγριες Φοινικιές,ο Οθίλιαμ Φώκνερ γράφει, “Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στον πόνο και στο τίποτα, θα διάλεγα τον πόνο“. Αυτό κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.

-Έχουμε ανάγκη τους άλλους για ν΄αγαπήσουμε και χρειαζόμαστε τους άλλους για ν΄αγαπηθούμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως χωρίς αυτό κι εμείς το ίδιο , όπως τα βρέφη που μένουν μόνα , θα πάψουμε να ωριμάζουμε, θα πάψουμε ν΄αναπτυσσόμαστε, και θα διαλέξουμε την τρέλα ή το θάνατο.

-Η αγάπη έχει πάντα ανοιχτή την αγκαλιά της.

-Αν κλείσεις την αγκαλιά σου γύρω από την αγάπη θ΄ανακαλύψεις ότι σου έμεινε ν΄ αγκαλιάζεις μόνο τον εαυτό σου.

-…η αγάπη και ο εαυτός μας είναι ένα και η ανακάλυψη ενός από τα δυο αποτελεί υλοποίηση και των δυο.

-Αν περιμένει κανένας ν΄αγαπήσει μόνο όταν θα΄ναι σίγουρος ότι θα δεχτεί ίση αγάπη σαν αντάλλαγμα, θα περιμένει για πάντα.

-Οι Βουδιστές λένε ότι βαδίζεις καλά στο δρόμο σου προς τη φώτιση, όταν “πάψεις να επιθυμείς”.

- Είναι αφύσικο για τον άνθρωπο να κρύβει αυτά που νιώθει, παρόλο που, αν διδάχτηκε να το κάνει αυτό, μπορεί να το κάνει.

-…δεν συνειδητοποιούν ότι σ΄αυτό τον κόσμο μας που κινείται τόσο γρήγορα, το να μένεις ακίνητος είναι σαν να κινείσαι προς τα πίσω, και το να κινείσαι προς τα πίσω είναι σαν να πεθαίνεις.

-Έτσι, καθόμαστε μέσα στη μοναξιά μας, και στη σωματική μας απομόνωση. Η αγάπη έχει την ανάγκη να εκφραστεί και σωματικά.

-Η αγάπη είναι τώρα!Είναι μόνο στο “τώρα”.

-Δεν υπάρχει αγάπη εκεί που δεν υπάρχει θέληση. - Γκάντι

-…νιώθοντας δυσφορία μέσ’ στην απελισία που έχει ο ίδιος δημιουργήσει. Κατ΄αυτό τον τρόπο απαλλάσσει τον εαυτό του από κάθε ευθύνη.

-Αγαπώ επειδή έτσι πρέπει, επειδή το θέλω. Αγαπώ για τον εαυτό μου, και όχι για τους άλλους. Αγαπώ για την χαρά που μου δίνει αυτό και -περιστασιακά μόνο- για τη χαρά που κάτι τέτοιο προσφέρει στους άλλους. Αν οι άλλοι με αποζημιώσουν, θα ‘ναι καλά. Αν όχι, πάλι καλά θα ‘ναι, γιατί εγώ θα αγαπώ.

-Η αγάπη πάντα δημιουργεί ποτέ δεν καταστρέφει.

-Όπως λέει ένα γιαπωνέζικο χάικου:”Ο στάβλος μου κάηκε κι έγινε στάχτη/τώρα μπορώ να δω το φεγγάρι”

-…μόνο όταν ακολουθεί το ρεύμα του ποταμού που συνέχεια αλλάζει. είναι ο άνθρωπος πραγματικά ελεύθερος.

-Όταν ο άνθρωπος έχει αγάπη δεν είναι πια στο έλεος δυνάμεων μεγαλύτερων από τον εαυτό του, αλλά γίνεται ο ίδιος μια ισχυρή δύναμη.

-Ανακάλυψε ότι αυτές οι ίδιες , οι ετικέτες που αρχικά τις χρησιμοποίησε για να υποδηλώνουν κάτι, γρήγορα απόκτησαν τη δύναμη να γίνουν το ίδιο το πράγμα που υποδήλωναν.

-Από τη στιγμή που η σχέση αγάπης δεν με οδηγεί προς εμένα, από τη στιγμή που εγώ έχω μια σχέση αγάπης που δεν οδηγεί το άλλο πρόσωπο στον εαυτό του,τότε αυτή η αγάπη, έστω κι αν φαίνεται σαν ο πιο σίγουρος εκστατικός δεσμός που γνώρισα ποτέ μου, δεν είναι αληθινή αγάπη.

-Γιατί αν αυτός που αγαπά στέκεται στο δρόμο του άλλου, τότε πια δεν τον αγαπά.

-Οι βασικές ψυχολογικές ανάγκες του ανθρώπου είναι οι ακόλουθες. Χρειάζεται να τον δουν, να τον αναγνωρίσουν, να τον ακούσουν, να του δείξουν τρυφερότητα, να ικανοποιηθεί σεξουαλικά.

-Αν τον κρατήσουμε σ΄αυτό που εμείς πιστεύουμε ότι είναι σωστός δρόμος γι’ αυτόν, είναι σαν να τον οδηγούμε μέσα στο σκοτάδι κι όπως λέει ο Θορώ, “Τα πουλιά δεν κελαηδούν μέσα σε σπηλιές“.

-Είναι ο αδύναμος που εμφανίζεται σκληρός , βάρβαρος. Την ευγένεια τη βρίσκουμε μόνο στον ισχυρό. - Λήο Ρόστεν

-Σταύρωσαν έναν Ιησού, δολοφόνησαν έναν Γκάντι, αποκεφάλισαν έναν Τόμας Μουρ και δηλητηρίασαν ένα Σωκράτη. Η κοινωνία έχει λίγο χώρο για την τιμιότητα, την τρυφερότητα, την καλοσύνη ή το ενδιαφέρον.

-Μοιάζει σα να μη μπορούν ν΄ανεχτούν την τελειότητα, σαν να τους αναγκάζει να δουν τον εαυτό τους, σαν να τους παρακινεί ν΄αλλάξουν, – κι όλες αυτές οι σκέψεις είναι τόσο δυσάρεστες και επίπονες!

- Ο άνθρωπος δεν πρέπει να εξαρτιέται από κανέναν κι από τίποτα για ενίσχυση κι εξασφάλιση εκτός από τον εαυτό του.

-Πρέπει να μάθει ότι δεν μπορεί ν΄αγαπηθεί απ΄όλους τους ανθρώπους. Ότι αυτό είναι το ιδανικό.

-Υπάρχουν πολλές σωστές αγάπες.

Πηγή searchingthemeaningoflife.wordpress.com