Σταύρος Σιόλας _Μια μέρα πάλι θα φανείς

Μια μέρα πάλι θα φανείς

Σαν φώς γαλάζιο της αυγής
Να μ' αναστήσεις να ντυθείς
Το λάγνο σώμα της φυγής
Μακρινό μου βλέμμα
Σύρμα της φωνής
Πιο μετά από 'σένα
Όπιο της ψυχής

Πέρασαν Χειμώνες
Κόπηκε η φωνή στο σύρμα
Σπάσαν του ουρανού οι φλέβες
Κι έβαψε η καρδιά

Βρέχει η λησμονιά το χώμα
Τρέφει του καημού τη ρίζα
Έρημη η αγκαλιά σε περιμένει ακόμα ..