Ο έρωτας φίλε είναι μαραθώνιος και απαιτεί ψυχή, αγάπη και αντοχή!

Γράφει η Στέλλα Γρηγορόπουλου

      Φωτό πίνακας του F Bottero 

Τον έρωτα δεν τον ξεχνάς. Δεν τον αφήνεις. Δεν το πετάς σαν τα παλιά μαξιλάρια του καναπέ παραδίπλα σαν πάρεις τα καινούργια. Δεν τον ανεβάζεις στο πατάρι μαζί με τα άλλα παλαιωμένα, ταλαιπωρημένα αντικείμενα.
Ο έρωτας δεν είναι ταλαιπωρημένος ούτε παλαιωμένος. Ο έρωτας δεν είναι καν αντικείμενο. Εσύ τον κάνεις να νιώθει έτσι.
Ο έρωτας έχει πρόσωπο, μάτια, χέρια μα πάνω από όλα ψυχή.
Του έδωσες ποτέ ζωή μέσα από τις σκέψεις σου και αμέσως μετά μέσα από τις πράξεις σου;
Ποιος λέει πως ο έρωτας παύει να υπάρχει;
Ξέρω ζευγάρια που είναι μαζί 20 χρόνια και βγαίνουν κάθε όποτε σαν να βγαίνουν για πρώτο ραντεβού. Σαν να βλέπονται για πρώτη φορά. Σαν εκείνη την πρώτη φορά. Το έχεις νιώσει ποτέ; Δεν ξέρεις τι χάνεις αν δεν.
Εμείς το κάνουμε αυτό. Εμείς πετάμε τον έρωτα στα σκουπίδια.
Φταίει η εποχή, θα μου πεις, που μας τα δίνει όλα απλόχερα.
Όχι αγάπη μου. Καμία εποχή δεν φταίει και κανένα πατάρι.
Εμείς και τα μυαλά που κουβαλάμε φταίνε.
Ο έρωτας είναι ένας συνεχόμενος αγώνας. Καθημερινός, δύσκολος και όμορφος συνάμα! Θέλει συνέχεια να του δίνεις. Συνέχεια να προσπαθείς. Συνέχεια να του δείχνεις πως είσαι εκεί ξάγρυπνος φρουρός. Σαν εκείνους τους μαχητές της πάλης που παλεύουν κάθε φορά το ίδιο. Που κυλιούνται στο τετραγωνισμένο γήπεδό τους και προσπαθούν σαν να είναι πάντα η πρώτη φορά.
Θα μου πεις τώρα για τον γάμο και όλα αυτά τα ίδια τα κοινότυπα που θα πουν όλοι. Βαρέθηκα να τα ακούω ξέρεις. Στο μυαλό είναι όλα. Από εκεί ξεκινάμε και εκεί καταλήγουμε. Ξέρεις γιατί; Γιατί έτσι μας βολεύει. Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε.
Ντύθηκες ποτέ σαν να τον έβλεπες για πρώτη φορά; Ήρθε να σε πάρει μετά από τη δουλειά και τον υποδέχτηκες με το χαμόγελο και με την πιο ζεστή αγκαλιά που έχεις; Όχι. Όχι γιατί τα προβλήματα σου τα βάζεις πάνω από αυτόν. Ο έρωτας δεν είναι πάνω από τίποτα. Εκείνος πάει πάνω απ’ όλα. Δώσε του τροφή και θα δεις τεράστια ανταπόκριση. Κάνε την υπέρβαση. Κλείσε το νυσταγμένο σου μυαλό και ξύπνησε το μια φορά για εκείνον.
Ο έρωτας δεν περιμένει. Δεν μπορεί να περιμένει. Είναι καυτός και δυνατός σαν τον ήλιο το κατακαλόκαιρο. Σε καίει και περιμένει να τον κάψεις και εσύ. Μην τον αφήνεις να περιμένει. Κάψε τα όλα για πάρτη του.
Τι κάνεις; Δίνεις μέχρι εκεί που σε βολεύει;
Μετά; Μετά τον πετάς;
Ο έρωτας δεν είναι μιας χρήσης ξέρεις. Δεν τον χρησιμοποιούμε για μια μέρα, μια εβδομάδα, ένα μήνα, ένα χρόνο και μετά τον πετάμε. Ξέρεις κάτι; Μετά θα σε πετάξει και αυτός. Θα έχει δίκιο βέβαια γιατί και εσύ το ίδιο έκανες.
Γι’ αυτό τον χάνεις αγάπη μου. Δεν του δίνεις διάρκεια. Δεν προσπαθείς καθημερινά. Δεν γελάς για εκείνον, δεν ντύνεσαι για εκείνον, δεν δεν δεν…
Πως θα κρατηθεί με τα χρώματά του ανεξίτηλα αν εσύ δεν τον κάψεις; Με εκείνα τα πορτοκαλιά όλο φλόγα χρώματα. Σαν εκείνα της φωτιάς που καίει στο τζάκι για να σου ζεστάνει το κορμί. Δεν ζεσταίνει μόνο το κορμί σου όμως. Ζεσταίνει και την παγωμένη σου ψυχή.
Έτσι και ο έρωτας αγάπη μου.
Δώσε του χρώματα, φλόγα, ψυχή, ζωή! Να προσπαθείς πάντα. Να τον καις πάντα.
Μην τον αφήνεις χωρίς φλόγα!
Πάντα!

Στον έρωτα ότι κερδίζεται σε μια ζωή,χάνεται σε ένα δευτερόλεπτο!

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης.

Μην ρισκάρεις την εμπιστοσύνη της. Μην παίξεις στο μπαρμπούτι την προσδοκία της. Αν δεν είσαι έτοιμος να την χάσεις, μην την ρισκάρεις. Μην την ρισκάρεις για κάτι εφήμερο και περαστικό.

Δεν θα μπορέσεις ποτέ να γυρίσεις το χρόνο εκεί που έκανες το λάθος. Δεν θα μπορέσει καμία συγγνώμη να σβήσει την προδοσία σου.

Αν δεν είσαι έτοιμος να την χάσεις, μην την πουλήσεις.

Είναι άτιμο πράγμα το λάθος. Δεν διορθώνεται πάντα. Δεν μπορείς να καλύψεις την ρωγμή που προκαλεί, όσο κι αν προσπαθήσεις. Μπορεί να συνεχίσεις να συνυπάρχεις, αλλά δεν θα γίνεις ποτέ ξανά “ένα” μαζί της. Μπορεί να περάσει κι ο καιρός κι όλα να δείχνουν πως ξεχάστηκε, και μια τυχαία λέξη, μια τυχαία στιγμή, να γυρίσουν όλα στο μυαλό της.

Πριν κάνεις το λάθος το χωρίς επιστροφή, μέτρα τι ρισκάρεις. Μέτρα τι χάνεις. Κι αν αυτό που μετράς δεν σου μοιάζει αρκετός λόγος για να μην προδώσεις, τότε κάν’το. Ούτως ή άλλως, δεν την αγαπάς.

Αξίζεις μια αγάπη ....Frida Kahlo

Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,

με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,

με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη,

που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα,

που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της.

Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου,

που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου,

και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς,

που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου,

που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη,

που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου,

που να μην την τρομάζει η πτώση.

Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα,

που να σου φέρει τον ενθουσιασμό,

τον καφέ

και την ποίηση.

Frida Kahlo:γεννήθηκε κ πέθανε στο Μεξικό  6 Ιουλίου 1907 - 13 Ιουλίου 1954

Η Φρίντα Κάλο ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό αλλά φαίνεται να έχει δεχτεί και επίδραση Ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός. 

Επιστολή της Φρίντα Κάλο στον Ντιέγκο Ριβέρα : 

"Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος.

Ούτε ακόμα θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο.

Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμα κι εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο.

Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πως πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω.

Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου.

Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω.

Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα.

Γιατί, εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον..."

{ Αφιέρωμα: Φρίντα Κάλο, 6 Ιουλίου 1907 }

Σ αγαπώ! Μικρός Πρίγκηπας

-"Σ ' αγαπώ",  είπε ο Μικρός Πρίγκιπας.

-"Σε θέλω κι εγώ", είπε το τριαντάφυλλο.

-"Δεν είναι το ίδιο", απάντησε ο Μικρός Πρίγκιπας. 

"Το να θέλεις, είναι να πάρεις κάτι, κάποιον. 

Είναι να αναζητούμε στους άλλους αυτό που 

μπορεί να ικανοποιήσει τις προσωπικές μας ανάγκες. 

Το να θέλουμε είναι να επιδιώκουμε να κάνουμε 

δικό μας κάτι, που δεν μας ανήκει... 

Αγάπη είναι να θέλουμε το καλύτερο ο 

ένας για τον άλλον, ακόμα κι αν ο άλλος 

έχει διαφορετικές φιλοδοξίες από εμάς.

Αγάπη είναι να επιτρέπεις στον άλλον 

να είναι ευτυχισμένος, ακόμα κι αν ο δρόμος 

του είναι διαφορετικός από τον δικό σου. 

Είναι ένα ανιδιοτελές συναίσθημα που γεννιέται 

μέσα σου, να χαρίζεις τον εαυτό σου εξ ολοκλήρου 

από την καρδιά σου.

Όταν αγαπάς, δίνεις, χωρίς να ζητάς 

τίποτα σε αντάλλαγμα, για την απλή και 

αγνή απόλαυση του να δίνεις.

Το να αγαπάς είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη 

πως ό, τι κι αν συμβεί, θα είσαι πάντα εκεί. 

Όχι επειδή μου  χρωστάς κάτι, 

όχι εγωιστική κατοχή, 

αλλά απλά να είσαι εκεί, σε σιωπηλή παρέα.

Αγάπη είναι να ξέρεις ότι ο χρόνος 

δεν θα αλλάξει τίποτα, ούτε οι  καταιγίδες 

ούτε οι χειμώνες μου.

Αγάπη είναι να δίνεις στον άλλον 

μια θέση στην καρδιά σου, 

να είσαι εκεί σαν πατέρας, μητέρα, 

γιος, φίλος, γνωρίζοντας ότι στην καρδιά του 

υπάρχει ένα μέρος για σένα. 

Η Αγάπη όταν την δίνεις δεν λιγοστεύει, 

αντίθετα μεγαλώνει."

- :Κατάλαβα", είπε το τριαντάφυλλο.

-"Μην αναζητάς να καταλάβεις την αγάπη, 

Ζήσε την" είπε ο Μικρός Πρίγκιπας

Αντουάν  ντέ   Σαίντ   Εξυπερύ

.

Ευτυχία!

Κι όμως,την είδα την ευτυχία, ήταν στα μάτια μου μια ευθεία.....

Μια αγάπη αμοιβαία,ήταν το μόνο που ήθελα.....

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Γιατί δε με άφησες να σε αγαπάω όπως θέλω και όπως έχω μάθει να αγαπώ; Δε σου άρεσε να σε νοιάζεται κάποιος;
Να σε φροντίζει και να θέλει να σε βλέπει, να σε αγκαλιάζει, να σε φιλάει, να μη σε χορταίνει.

Ήθελα να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα μαζί. Ήθελα να σε έχω στη ζωή μου, αλλά δε το άντεξες. Ίσως να μην ήσουν τόσο έτοιμος για μια σχέση. Ίσως δεν ένιωσες ότι ένιωσα εγώ. Ίσως δε το ήθελες τόσο πολύ αυτό το μαζί, γιατί όταν κάτι το θέλουμε πολύ κάνουμε τα πάντα για να μη χαθεί από τη ζωή μας.

Δε φτάνει να κατακτάς κάτι. Πρέπει και καθημερινά να το διεκδικείς για να το έχεις. Εσύ λίγο στα χαμένα, λίγο στο φλου, λίγο το παραμέλησες, λίγο αδιαφόρησες και όλα μαζί έδειχναν μια εικόνα απέναντι μου που δεν αλληλοσυνδεόταν με τη σχέση που ονειρευόμουν να έχω και την αγάπη που λαχταρούσα να ζήσω.

Κάπου το χάσαμε. Δε ξέρω ποιός έφταιξε και γιατί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με ειλικρίνεια και επικοινωνία θα ήταν όλα πολύ καλύτερα, αλλά ούτε αυτό δεν έκανες.

Έφυγα πρώτη από τη σχέση αυτή κι ας έφαγα όλο το φταίξιμο εγώ. Σημασία δεν έχει ποιός φεύγει πρώτος ή ποιός λέει στον άλλο να χωρίσουν. Σημασία έχεις ποιός τον ωθεί στο να πάρει αυτή την απόφαση κι εγώ έφτασα πέρα από τα όρια μου και γι αυτό αποχώρησα από τη ζωή σου.

Δεν ήμουν ο εαυτός μου. Δεν ήταν αυτές οι συνθήκες που ήθελα να ζήσω. Αυτές του μαγικού κόσμου μιας αγάπης αμοιβαίας. Έτσι όπως σε αγάπησα εγώ, ήθελα να με αγαπούσες κι εσύ. Μόνο αυτό ήθελα.