Γιατί δε με άφησες να σε αγαπάω όπως θέλω και όπως έχω μάθει να αγαπώ; Δε σου άρεσε να σε νοιάζεται κάποιος;
Να σε φροντίζει και να θέλει να σε βλέπει, να σε αγκαλιάζει, να σε φιλάει, να μη σε χορταίνει.
Ήθελα να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα μαζί. Ήθελα να σε έχω στη ζωή μου, αλλά δε το άντεξες. Ίσως να μην ήσουν τόσο έτοιμος για μια σχέση. Ίσως δεν ένιωσες ότι ένιωσα εγώ. Ίσως δε το ήθελες τόσο πολύ αυτό το μαζί, γιατί όταν κάτι το θέλουμε πολύ κάνουμε τα πάντα για να μη χαθεί από τη ζωή μας.
Δε φτάνει να κατακτάς κάτι. Πρέπει και καθημερινά να το διεκδικείς για να το έχεις. Εσύ λίγο στα χαμένα, λίγο στο φλου, λίγο το παραμέλησες, λίγο αδιαφόρησες και όλα μαζί έδειχναν μια εικόνα απέναντι μου που δεν αλληλοσυνδεόταν με τη σχέση που ονειρευόμουν να έχω και την αγάπη που λαχταρούσα να ζήσω.
Κάπου το χάσαμε. Δε ξέρω ποιός έφταιξε και γιατί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με ειλικρίνεια και επικοινωνία θα ήταν όλα πολύ καλύτερα, αλλά ούτε αυτό δεν έκανες.
Έφυγα πρώτη από τη σχέση αυτή κι ας έφαγα όλο το φταίξιμο εγώ. Σημασία δεν έχει ποιός φεύγει πρώτος ή ποιός λέει στον άλλο να χωρίσουν. Σημασία έχεις ποιός τον ωθεί στο να πάρει αυτή την απόφαση κι εγώ έφτασα πέρα από τα όρια μου και γι αυτό αποχώρησα από τη ζωή σου.
Δεν ήμουν ο εαυτός μου. Δεν ήταν αυτές οι συνθήκες που ήθελα να ζήσω. Αυτές του μαγικού κόσμου μιας αγάπης αμοιβαίας. Έτσι όπως σε αγάπησα εγώ, ήθελα να με αγαπούσες κι εσύ. Μόνο αυτό ήθελα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου